Όπως αναφέρουν γερμανοί, ολλανδοί και δανοί ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Βόννης, της Ουτρέχτης και του Άαλμποργκ, η πλεκτασίνη μπορεί να καταστρέψει πολύ ανθεκτικά βακτήρια, γι' αυτό μπορεί στο μέλλον να αποτελέσει μία πολλά υποσχόμενη δραστική ουσία των αντιβιοτικών του μέλλοντος.

Όλο και περισσότερα βακτήρια, όπως ο σταφυλόκοκκος, γίνονται ανθεκτικά στα υπάρχοντα αντιβιοτικά.

Τα περισσότερα φάρμακα είναι ήδη άχρηστα κατά του στελέχους του χρυσίζοντος σταφυλόκοκκου (MRSA).

Στη νέα μελέτη οι ευρωπαίοι ερευνητές εξηγούν τον μηχανισμό δράσης της ουσίας, που καταφέρνει να καταστρέψει την κυτταρική μεμβράνη των βακτηρίων, με συνέπεια αυτά να μην μπορούν πια να διαιρεθούν και να πολλαπλασιασθούν μέσα στον οργανισμό του ασθενούς.

Όπως εύστοχα αναφέρουν οι επιστήμονες, «είναι σαν η πλεκτασίνη να κλέβει τους δομικούς λίθους με τους οποίους ένας οικοδόμος χτίζει ένα σπίτι».

Τα βακτήρια δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς κυτταρικό τοίχωμα. Η γνωστή πενικιλίνη, που περιέχεται σε πολλά από τα σημερινά αντιβιοτικά, κάνει επίσης κάτι ανάλογο.

Η πλεκτασίνη είναι ακόμα πιο παρόμοια στη δράση της με ένα άλλο ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο, τη βανκομυκίνη, που προτιμάται από τη δεκαετία του ΄80 για την καταπολέμηση του MRSA, όμως σταδιακά πολλά βακτήρια έχουν αποκτήσει ανθεκτικότητα απέναντί της. Τα στελέχη όμως αυτά μπορούν να εξοντωθούν από την πλεκτασίνη.

Οι ερευνητές παραδέχονται πάντως ότι ούτε η νέα ουσία θα λύσει το χρόνιο πρόβλημα της σταδιακής απόκτησης ανθεκτικότητας από τα μικρόβια απέναντι σε μια ουσία.

Συνεπώς στο μέλλον και η πλεκτασίνη πιθανότατα θα αποδειχτεί αναποτελεσματική, μετά την ευρεία χρήση της, καθώς οι παθογόνοι μικρο-οργανισμοί στο μεταξύ θα έχουν μεταλλαχθεί και θα έχουν γίνει "αναίσθητοι" και σε αυτή.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο Science.